interne gesprekken

Ik ben de Koningin van mijn innerlijke koninkrijk. Twaalf talenten (eigenschappen, dienaren) wonen in mij om mij compleet te maken. En alle twaalf hebben ze tijd en aandacht nodig van de Koningin, zodat het leven van de Koningin in balans is en zodat alle talenten de kans krijgen om datgene te doen waar ze goed in zijn.

Oh, sorry, ik heb er 13. Ik weet niet meer hoe dat kwam, maar ik heb gewoon een extra talent nodig om ten volle te functioneren. Behoorlijk ingewikkeld, dat innerlijke koninkrijk. Vol tegenstrijdigheden, lijkt het. Maar voor mij niet, voor mij klopt het zo precies. Maar zoals ik al zei: ze hebben allemaal tijd en aandacht nodig. En omdat de Schrijfster in mij zo aandrong begon ik een blog-pagina, met fijne schrijfsels en verslagen van die interne gesprekken. En op een dag hield dat op. Met een reden.

Ik schreef wel, maar aan toneelstukken en een monoloog, ongeschikt voor de pagina. (Hoewel ik nu denk: misschien ook wel leuk om stukjes te laten lezen, maar dat is dan weer een ander projectje). Ik werd ook ziek. Zieker dan ik zelf begreep, alhoewel het niet levensbedreigend was. Toen ik, na 3 maanden, enigszins hersteld was, ging ik repeteren voor een grote Kerstproductie van DeDDDD. En daarbij moest ik nog 15 kilo zien af te vallen. Dat kostte allebei tijd en energie! Maar in maart was ik op gewicht en toen kwam de strijd om dat zo te houden (daar zit ik dus nog middenin…). In mei schreef ik nog maar even 2 korte toneelstukken en raakte daarna in een nieuw soort impasse. Hoe nu verder?

Ik legde een Tarot voor mezelf. Altijd handig als je zelf heus de antwoorden wel weet, maar een excuus zoekt om het toch anders te doen. Deze keer had ik als uitkomst “de Gehangene”. Wat een fijne kaart! Het was tijd om ondersteboven naar de wereld te kijken. Om eventueel te ontdekken dat alles er vanaf die kant heel anders uitziet. Het was ook tijd om stil te hangen, even niet te rennen en vliegen en doorgaan. Ik ging maar weer mediteren, dat deed ik vroeger elke ochtend 10 minuten – waarom was ik daar ooit mee gestopt? Die stilstand, dat vastzitten, is het begin van een inzicht. Wellicht moeten er gewoonten of zienswijzen veranderen, misschien moet iets wat overbodig is geworden of zich niet verder kan ontwikkelen gewoon worden weggegooid. Ik heb me voorgenomen dat ik blijf hangen, tot het inzicht er is.

En dan begin ik weer van voren af aan, dan zal ik alle 13 dienaren/talenten aan het woord laten, zelfs als ze hier al hun zegje (check alle interne gesprekken) hebben mogen doen. Ik hoop dat jullie met me mee lezen.